Στιγμές συνειδητοποίησης ως προς το πόσο ευλογημένοι είμαστε

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είναι πολύ σημαντικές για ένα γονέα. Δεν μιλάω για τις κλασικές στιγμές ευτυχίας που νιώθουμε όλοι όσοι βλέπουμε τα πρώτα βήματα του παιδιού μας, ακούμε την πρώτη λέξη ή ζούμε την πρώτη τους μέρα στο σχολείο, μιλάω για κάτι πολύ διαφορετικό. Στιγμές συνειδητοποίησης ως προς το πόσο ευλογημένοι είμαστε για την οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει, τον/την σύντροφο που έχουμε επιλέξει για να μεγαλώσουμε τα πιο όμορφα πλάσματα που έχουμε στη ζωή μας και τον προσωρινό καθησυχασμό πως ως γονείς είμαστε στο σωστό δρόμο. Μια τέτοια στιγμή έζησα πριν λίγες μέρες, ένα δύσκολο για εμένα βράδυ, που εξελίχθηκε σε μια από τις ωραιότερες αναμνήσεις που θα έχω με τον μικρό μου γιο, τον Άγη.

«Μπαμπά, θα μου πεις ένα παραμύθι; »

Ο Άγης μου, μπορεί να είναι 6 χρονών, αλλά του αρέσει ακόμα να του λέμε ιστορίες για να κοιμηθεί. Έτσι και εκείνο το βράδυ, γυρνώντας στο σπίτι αργά, μετά από μια πολύ δύσκολη μέρα στη δουλειά, με πολύ κούραση και ένταση, με το που μπήκα στο σπίτι άκουσα «Μπαμπά, θα μου πεις ένα παραμύθι;» Η γυναίκα μου με κοίταξε χαμογελώντας και μου είπε «Παυλάκο, σε περιμένει!» καθώς από το ύφος της κατάλαβα πως είχε και ένα μικρό παράπονο που ο μικρός ζητούσε εμένα. Της έδωσα ένα φιλί και πήγα αμέσως να τον βρω.

Η σούπερ μαμά και τα Hansaplast Elastic

Όσο τον άκουγα, το μόνο που σκεφτόμουν είναι πως για τον Άγη, οι σούπερ ήρωες σε αυτή τη φάση είναι ό,τι πιο σημαντικό και πως ουσιαστικά η ιστορία του απεικονίζει τη μαμά και ένα σκηνικό που είχε γίνει πριν περίπου ένα μήνα. Ο Άγης είχε πηδήξει λίγο απότομα από την κούνια του κήπου και έγδαρε το γόνατό του. Η γυναίκα μου έτρεξε κατευθείαν και του φρόντισε την πληγή, βάζοντάς του το Hansaplast Elastic.

Είναι ένα νέο Hansaplast, αδιάβροχο, που είναι ιδανικό για να εφαρμόζει και να αγκαλιάζει το σημείο. Καθώς του το έβαζε η Λένα, του εξηγούσε πως «αυτό είναι σαν μια ασπίδα που σε τυλίγει καλά, δεν βρέχεσαι και σε προστατεύει από όλα για να συνεχίσεις το παιχνίδι σου!»

Κατάλαβα, λοιπόν, πόσο βαθιά στο υποσυνείδητό του είχε μείνει αυτό που του είπε η μαμά του με τον γλυκό της λόγο, αλλά και η εμπειρία του από τον τρόπο που τον προστάτεψε από το χτύπημα του.

Τόσο, που χωρίς να το καταλάβει την έκανε την σούπερ ηρωίδα του. Με κατέκλυσαν έντονα συναισθήματα αγάπης και υπερηφάνειας για τη γυναίκα μου. Θα μπορούσα να πω πως είναι και η δική μου σούπερ ηρωίδα.

Συγκινήθηκα γιατί αυτή ήταν η στιγμή που σκέφτηκα πως ο Άγης ξέρει πόσο τον αγαπάμε. Νιώθει απόλυτα ασφαλής και ξέρει μέσα του πως θα είμαστε εκεί ό,τι και αν συμβεί. Ήθελα να τον πάρω αγκαλιά και να του πω γλυκά…συνέχισε να το ζεις…εμείς είμαστε εδώ … σε καλύπτουμε. Όμως ήξερα καλά ότι εκείνη τη στιγμή μια ζεστή αγκαλιά θα ήταν αρκετή. Αυτά είναι πολύ σημαντικά για την εξέλιξη ενός ανθρώπου. «Άρα…» σκέφτηκα χαμογελώντας, «κάτι καλό κάνουμε».